امر به معروف و نهی از منکر به چند روش ساده

از آنجا که در حقیقت، آمر و ناهی مأمور ابلاغ پیام خدای متعال به مردم می باشد، باید هرگونه ذهنیت بد ازفکر مخاطب رفع گردد و از هر گونه افراط و دلزدگی از دین، پرهیز شود؛ لذا در این بخش به بعضی از روش های مهم امر به معروف ونهی از منکر اشاره میکنیم:

سعی کنیم از خودِ شخص انتقاد نکنیم و شخصیت او را زیر سوال نبریم؛ بلکه فقط از کار زشتش انتقاد کنیم؛ مثلأ بگوییم: شما که الحمدلله انسان موفق و با شخصیتی هستید، بهتر است فلان کار را هم انجام ندهید؛

اول از همه یکی از خوبی هایش را بگوییم؛بلافاصله بعد از تذکر، او را دعا کنیم؛

اگر می خواهیم تذکر زبانی ما مؤثر واقع شود، باید با ملایمت، نرمی و مهربانانه باشد. هنگامی که خدای متعال حضرت موسی (علیه السلام) و برادر بزرگوارشان را برای تذکرِ زبانی نزد فرعون فرستاد، می فرماید: "فقولا له قولاً لیّنا" با فرعون نیز با گفتاری نرم صحبت کنید؛
او را از خودمان بدانیم، تا احساس مقابله نکند، مثلاً از این کلمات استفاده کنیم: برادرم، خواهرم، پسرم و ... ؛ درست مانند انبیاء که در هنگام تذکر دادن به قوم خود، از کلمه یا قوم ( قومی) یعنی ای قوم من، استفاده می کردند؛
به هیچ عنوان در تذکرمان از اهانت، فحش و ناسزا استفاده نکنیم؛

سلام کردن کلید ارتباط است؛

گاهی اثر قلم بالاتر از زبان است؛ همان قلمی که خداوند متعال در قرآن کریم به او قسم یاد کرده و در حدیث است که خداوند متعال صدای قلم را دوست دارد؛
هرگز بر تذکر خود، پا فشاری نکنیم، بلکه فقط بگوییم و رد شویم.

دیدگاه مقام معظم رهبری دام ظله برای تذکّر لسانی

ایشان می فرمایند: " نگویید به من چه؛ او هم نمی تواند بگوید به تو چه؛ اگر هم گفت، شما اعتنا نکنید. بعضی ها خیال می کنند تا منکری دیده شد، باید با مشت به سراغش بروند! ما سلاحی داریم که از مشت کارگرتر است. آن چیست؟ سلاح زبان.
زبان از مشت خیلی کارگر تر و نافذتر و مؤثر تر است؛مشت کاری نمی کند. کسی که می بیند خلافی را مرتکب می شود، دروغ، غیبت، تهمت، کینه ورزی نسبت به برادر مؤمن، بی اعتنا به محرمات دین، بی اعتنا به مقدسات، اهانت به پذیرفته های ایمانی مردم، پوشش نا مناسب، حرکت زشت، یک کلمه آسان بیشتر نمی خواهد؛ بگویید این کار شما خلاف است ،نکنید؛ لازم هم نیست که با خشم همراه باشد.

شما بگویید؛ دیگران هم بگویند، گناه در جامعه خواهد خشکید.